ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ (Σεπτέμβριος 2011)

                                          ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Δεν μπορούσα να κοιτάζω καταπρόσωπο τα παιδιά μου 

Και να τους πω ότι ζουν έτσι

Επειδή εγώ δεν βρήκα τα κότσια να αγωνιστώ”

(φράση στην πρόσοψη κατάληψης πανεπιστημίου,Χιλή)

 

  Οι φοιτητές της Χιλής αρνούμενοι την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και διεκδικώντας μία παιδεία δωρεάν και ποιοτική,αποφάσισαν ότι η λύση των διαδηλώσεων και των καταλήψεων αποτελούσε μονόδρομο. Αντίστοιχα,στην Ελλάδα οι φοιτητές αντιστέκονται στο βαρβαρο αντιδημοκράτικο νόμο για την παιδεία και στην νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιβάλλει η κυριαρχία. Η προσπάθεια έξαρσης του φοιτητικού κινήματος βρίσκει τροχοπέδη τις συντηρητικές ιδέες και ιδιοτελείς βλέψεις που υπάρχουν στους κόλπους των φοιτητικών συλλόγων. Επικρατούν ατομικιστικές λογικές , φόβου απώλειας εξετάσεων και διδακτικών ωρών,ενδεχόμενης καθυστέρησης περάτωσης των σπουδών και δυσκολίας απορρόφησης στην ήδη κορεσμένη αγορά εργασίας. Τέτοιες αντιλήψεις κρίνονται αβάσιμες και είναι προϊόν τρομοκρατίας,διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, εκβιασμού και πίεσης για επιβολή κυρώσεων από πρυτανικές,καθηγητικές και καθεστωτικές αρχές. Η απάντηση σε αυτή την ολοκληρωτική επίθεση της εξουσίας δεν βρίσκεται σε φυγόμαχες τακτικές, αλλά στην  ενδυνάμωση του πνεύματος συλλογικότητας και αλληλεγγύης.

 

  Οι σαρωτικές αλλαγές στην παιδεία απαιτούν συνειδητή συμμετοχή και δράση στον αγώνα εναντιόν τους και καταδίκη της απραξίας,που ισοδυναμεί με συνενοχή στην υποβάθμιση των ζωών μας. Ενώ βιώνουμε μια ολοένα αυξανόμενη καταπάτηση κοινωνκών και εργασιακών κατακτήσεων που κερδήθηκαν με αγώνες ακόμα και αίμα,κάποιοι δεν προτίθενται να θυσιάσουν το παραμικρό για ένα αξιοπρεπές και μη υποδουλωμένο μέλλον. Είναι στην ευχέρια και στην αυτοκριτική του καθενός τι θα θυσιάσει για να κερδίσει μια δίκαιη μάχη. Η μάχη αυτή όμως,δε χωρά αναβολή γιατί η εφαρμογή του νόμου διακυβεύει το μέλλον των τωρινών φοιτητών και τους οδηγεί σε εργασιακό αδιέξοδο και ανασφάλεια,άρα και σε περαιτέρω οικονομική εξάρτηση απο τις ήδη πληττόμενες οικογένειές τους.

 

  Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση εξαγγέλει ότι κάθε οικογένεια θα συντηρείται από τουλάχιστον ένα εργαζόμενο,προετοιμάζοντας μας για το επερχόμενο καθεστώς ανεργίας. Η αντίθεση σε αυτή την πολιτική δεν μπορει να ειναι παρά μαζική, με τη δημιουργια ενός συνολικόυ κοινωνικού μετώπου ανατροπής,πανεργατικού και πανεκπαιδευτικού. Η συμπόρευση και ο συντονισμός των μαχόμενων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων είναι αναγκαία ως  απάντηση στη συγχώνευση του αστικού συρφετού. Η ευρεία επίθεση των εξουσιαστικών δυνάμεων απαιτεί ακόμα ευρύτερη αντίσταση καθώς είναι η μόνη ελπίδα για την νίκη.


Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κρίνει ατομικά,να σκέφτεται και να δρα συλλογικά


Να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας…


ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Αυτόνομο σχήμα ιατρικής πάτρας


Σεπτέμβριος 2011

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *